Διήγημα

Αντίπαρος

Τα διαστημικά σκάφη με τα επτά μέλη, όσες και οι, κάποτε, μέρες της δημιουργίας, προσγειώθηκαν στο ενεργειακότερο σημείο της περιοχής ευθύνης τους. Είχαν λάβει σαφείς πληροφορίες από τον κυβερνήτη πως, σ’ αυτόν τον πλανήτη, ο πληθυσμός το επετειακό, συμμετρικό και στρογγυλό έτος 2200 θα είναι μηδενικός. Μηδέν, ή αλλιώς μία καμπύλη που απαλείφει τέλεια αυτό που ξεκίνησε πεντακόσια περίπου εκατομμύρια χρόνια πριν: την μεγαλειώδη, κατά τη θεολογία, γοητευτική, κατά την κοσμολογία, και βασανιστική, για τη φιλοσοφία, εμφάνιση της ζωής.

Αναμφίβολα υπήρξε μεγαλειώδης και γοητευτική, ακόμη και ιδωμένη από έναν εντελώς εξωτερικό παρατηρητή. Με υπεύθυνο αποστολής τον Σαν, τα επτά μέλη βρίσκονταν στο κέντρο του νησιωτικού συμπλέγματος των Κυκλάδων που κάποτε μύριζε ζωή, αν δεχτούμε πως η ζωή έχει τη δική της μυρωδιά. Μη έχοντας μνήμες, όμως, με τις οποίες να την συνδέσει, ο Σαν και οι υπόλοιποι έπρεπε να μεταχειριστούν την παρθένα και πολυτροπική τους όραση για να επιβεβαιώσουν, από τα αγάλματα της Δήλου, τη μορφή του Ανθρώπου από κοντά. Εννέα λεπτά αργότερα, όσα και οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος, είχαν ήδη μοιράσει μεταξύ τους τις νησιωτικές χώρες που θα επισκέπτονταν άμεσα προκειμένου να επαληθεύσουν το μηδέν. Η όλη αποστολή δεν έπρεπε να διαρκέσει περισσότερο από μία Γήινη ημέρα. Ο Σαν, μόνος πάνω στο σκάφος, άκουγε τη φωνή του κυβερνήτη, του ίδιου του Goddth, να αναπαράγει, κάθε φορά που προσγειωνόταν σε κάποια περιοχή στη Γη, την ιστορία του τέλους της ζωής και να του δίνει, ανάλογα με την γεωγραφία του τόπου, σημεία-κλειδιά στα οποία θα έπρεπε να κινηθεί για να επιβεβαιώσει, όπως ειπώθηκε, το τέλος. Ένα τέλος το οποίο, ακόμη και ιδωμένο από έναν εντελώς εξωτερικό παρατηρητή, υπήρξε ταυτόχρονα λυτρωτικό και βασανιστικό.

Στις καλώς ευνομούμενες και δημοκρατικές χώρες της Γης, αυτές που, αναγκαστικά, διοικούσαν και τα λιγότερο ευνοημένα οικονομικά κράτη, αποφασίστηκε, ήδη στις αρχές του εικοστού δεύτερου αιώνα, το τέλος του. Έτσι ο Homo Sapiens θα αποδείκνυε πόσο προνοητικός και διορατικός έχει υπάρξει στη διάρκεια της εξέλιξης και πόσο πραγματικά της έχει επιβληθεί. Μόνο που τώρα αντέστρεφε αυτήν του τη φύση για χάρη του είδους πάλι, με μία πολιτική που θα αποτελούσε φιλοσοφικό παράδοξο. Η αποστολή ονομάστηκε στη διεθνή γλώσσα της εποχής Aphanisis και αποτελούσε κορωνίδα της ελεύθερης βούλησης του Ανθρώπου: να κηρύξει αυτός το τέλος της εξέλιξης ελεύθερα και δικαιωματικά. Όχι χωρίς λόγο ασφαλώς. Η Aphanisis προκλήθηκε από πέντε Αδιέξοδα, όσες και οι, κάποτε, όμορφες ήπειροι της Γης. Ο Σαν δεν ήξερε, δεν ένιωθε, δεν μπορούσε να συμπάσχει αλλά προσπάθησε ψυχρά και μαθηματικά να καταλάβει. Αδιέξοδο #1: Το νερό τελειώνει. Αδιέξοδο #2: Οι 7.211.899.506 Άνθρωποι δεν χωράνε στον πλανήτη. Αδιέξοδο #3: Οι 7.211.899.506 διατηρούν άλυτες οικονομικές και θρησκευτικές διαφορές με αποτέλεσμα, ούτως ή άλλως, να αλληλοεξοντώνονται. Αδιέξοδο #4: Οι 7.211.899.506 πεθαίνουν από ανθεκτικούς, καταστροφικούς και ζοφερούς αστικούς ιούς. Αδιέξοδο #5 (και να σημειωθεί πως, στην πλειοψηφία τους, οι Άνθρωποι θεώρησαν πως, αν και όχι χειροπιαστό, επαληθεύσιμο και συγκεκριμένο όπως τα άλλα επιχειρήματα-αδιέξοδα, αυτό θα μπορούσε να μπει πρώτο στην σειρά): η ζωή ποτέ δεν είχε και ούτε θα αποκτήσει νόημα.

Αυτά αναπαρήγαγε η φωνή του Goddth και εγένετο Γήινο σκοτάδι όταν ο Σαν, μετά την Πάρο, το Δεσποτικό και την Στρογγυλή – τα δύο τελευταία νησιά ακατοίκητα ήδη από Ανθρωπίνων χρόνων και ομοιάζοντα στο σχήμα τους το ολοστρόγγυλο μηδέν - είδε τί σημαίνει να νυχτώνει στην Αντίπαρο. Και ο Σαν θεώρησε πως αυτό ήταν ωραίο. Και στιγμιαία, όσο διαρκεί μία Γήινη στιγμή, μπορεί και να βίωσε, όπως κάποτε οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, την Λύπη. Ναι, δεν υπήρχαν Άνθρωποι, τα τεχνητά φώτα του πολιτισμού και οι φωνές τους, αλλά τα κύματα έσκαγαν ακόμη στην αμμουδιά, τα αστέρια έχυναν γενναιόδωρα το φως ανάμεσα στους έρημους και σκονισμένους δρόμους και μία κοσμική ησυχία, ως φόρος τιμής στην Γη, αραιωνόταν στην άτακτη βλάστηση του τοπίου και στα εγκαταλειμμένα, σα μουσεία, Ανθρώπινα σπίτια. Ο Σαν έλαβε τις συντεταγμένες του από τη μηχανή του σκάφους και την οδηγία να μετακινηθεί στα νοτιοανατολικά του νησιού όπου έχει διαπιστωθεί κάπως πιο έντονη θερμική δραστηριότητα, στην περιοχή Σπήλαιο.

Ο σχεδιασμός της Aphanisis δεν ολοκληρώθηκε χωρίς αντιδράσεις. Αυτοί που πλήττονταν ήδη από τα τέσσερα μεγάλα Αδιέξοδα είπαν πως την περίμεναν να συμβεί αναπόδραστα σε ατομικό επίπεδο, απλά ποτέ δεν περίμεναν πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί συλλογικά. Αυτοί που πλήττονταν σοβαρά από το τελευταίο Αδιέξοδο είπαν πως ήταν μία μεγαλόπρεπη και γενναία Ανθρώπινη λύση. Πολλοί αντέδρασαν όμως, αν και είχαν αγαπημένους που πλήττονταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και αντέδρασαν στο όνομα κάποιας πίστης και ιδεολογίας. Μόνο που και η Aphanisis, εξ ου και το παράδοξο του χαρακτήρα της, στο όνομα του Ανθρώπου έγινε, από αυτόν και για αυτόν, για να μην αποφασίσει Άλλος για αυτόν. Το τέλος των Αδιεξόδων ήταν λύση εφικτή. Η εξέλιξη σταμάτησε με υποχρεωτικές μαζικές στειρώσεις του πληθυσμού και των βρεφών που κυοφορούνταν, εφαρμόζοντας λεπτές αμνιοπαρακεντικές επεμβάσεις, έτσι ώστε σε εκατό το πολύ χρόνια να μην υπάρχει Χρόνος. Αναπόφευκτα προκλήθηκε πόνος και ερωτηματικά αν έπρατταν το σωστό. Το Αδιέξοδο #5 όμως, χιλιάδες χρόνια τώρα, ακόμα και αν τα προηγούμενα τέσσερα επιλύονταν, δε μπορούσε να λυθεί. Και προκαλούσε φόβο, απόγνωση, θλίψη, ψυχικές ασθένειες. Και αυτό σίγουρα δεν ήταν σωστό και δεν άξιζε σε κανέναν Άνθρωπο.

Άλφα, όπως Αντίπαρος, όπως αφάνιση, όπως αδιέξοδο, όπως Άνθρωπος, όπως αρχή. Το άλφα και το ωμέγα ήταν κάποτε η ζωή, τώρα η Γη είχε μόνο το ωραίο ωμέγα, το τέλος. Έξω από το Σπήλαιο της Αντιπάρου, τον τελευταίο σταθμό της Γήινης ημέρας προτού ο Σαν φύγει για άλλες χώρες, η θερμική δραστηριότητα ήταν όντως έντονη. Ο Goddth αναπαρήγαγε τις τελευταίες οδηγίες, που ήταν και εν συντομία ο σκοπός της συνολικής τους αποστολής: βεβαιωθείτε ότι ο Άνθρωπος είναι νεκρός. Δεν το έλεγε με καμία εχθρική διάθεση, είχε παρατηρήσει όμως από μακριά την Ιστορία και ήθελε να καταγράψει το τέλος της. Είχε υπολογίσει πως μπορεί και να ήταν διαφορετικό.

Η είσοδος του Σπηλαίου ήταν ερμητικά κλειστή με βράχους που μόνο χάρη στην ενέργεια του Goddth σε συνεργασία με τον Σαν μπορούσαν να μετακινηθούν. Μετακινήθηκαν. Στο σκοτάδι της νύχτας προστέθηκε το σκοτάδι του Σπηλαίου. Ο Goddth έριξε προβολείς και εγένετο φως, άπλετο, εκτυφλωτικό, καθαρό. Ο Σαν ήταν εκεί που όλα τα Ανθρώπινα είχαν αρχίσει χιλιάδες χρόνια πριν, στο Σπήλαιο, και μια μικρή έκρηξη σκέψεων διαπέρασε τον εγκέφαλό του. Παντού χαραγμένα σύμβολα και γράμματα, παραστάσεις που δείχνουν ότι τίποτα δεν αλλάζει στην ουσία. Ναι, τίποτα. Σαν το μηδέν. Το ένστικτο του θανάτου είναι ισχυρό στον Άνθρωπο και διέπεται από την αρχή της καταστροφής. Aphanisis. Το ένστικτο ζωής είναι ισχυρό στον Άνθρωπο και διέπεται από την αρχή της Δημιουργίας. Η γένεση. Διακόσια μέτρα κάτω από τον Goddth τριάντα ζευγάρια Ανθρώπινα μάτια, όσες και οι Γήινες νύχτες του Σεπτέμβρη που έφτανε στο τέλος του, ύψωσαν το βλέμμα προς τα πάνω και αντίκρυσαν, τρεμάμενα αλλά αποφασισμένα, τα μάτια του Σαν. Ο Σαν έβγαλε μία μη Γήινη πνοή. Οι Άνθρωποι του Σπηλαίου θα έπιαναν, σε πείσμα και λάθρα, βρώμικοι και κουρελιασμένοι, την εξέλιξη από την αρχή.

Δαλαμήτρου Μαρία
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ "Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ"-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2007