Κοζάνη

Τι θα ’λεγες να ερχόσουν, να με ξύπναγες

στο σπίτι που νοικιάζω μοναχή μου;

Θα ήσουν μια έκπληξη γλυκύτερη απ’ την άνοιξη

τη λιγοστή που πέρασες μαζί μου.

Θα έπιανες το χέρι μου και, αγαπημένα κι όμορφα, γελώντας

μια βόλτα θα με πήγαινες ξανά ως τα σοκάκια της Κοζάνης

για να μυρίσω και να δω τα μέρη που σ’ αγάπησα: οι χειμώνες,

δύο μικρά καφέ,

η μουσική,

και το παλιό, ξεκούρδιστο, το χάλκινο

τραγούδι της κυρ-Άννης.