Τα Χριστούγεννα είναι πρώτα από όλα όσφρηση, και η όσφρηση συνδέεται άμεσα με τη μνήμη, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αίσθηση. Είναι και θέαμα, αλλά σε όλους εμάς, όσοι εγκαταλείψαμε προ πολλού την παιδική ηλικία, ακόμη και μία εικόνα ... μυρίζει. Μυρίζει μελομακάρονα μαμάς και άχνη κουραμπιέδων. Μυρίζει στολίδια που είχαν έναν χρόνο κλεισμένα στην αποθήκη, από όλα τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Μυρίζει ξύλο στο τζάκι, μαζί με ψημένα λουκάνικα και κρασί του μπαμπά. Δαμάσκηνα, βερύκοκα, χουρμάδες, και ένα σωρό πιατέλες από χρώματα. Το κόκκινο μυρίζει γλυκό. Το πορτοκαλί είναι αφρώδες, ζεστό. Το μωβ μυρίζει θαλπωρή. Όλα μυρίζουν σπίτι. Θέλεις να επιστρέψεις εκεί και τότε που τα πρωτομύρισες, πριν την ανάμνηση. Στην οικογένεια. Στην παιδική ηλικία.
Το άτιμο το παρελθόν μυρίζει ζάχαρη, κι αυτή απαγορεύεται στα ενήλικα διαιτολόγια....
2 σχόλια:
τα γράφεις πολύ ωραία
Πρώτα ζούμε (βλέπε: τρώμε μελομακάρονα μέχρι σκασμού) και μετά γράφουμε!!!!
Welcome!
Δημοσίευση σχολίου